Yemiş Ağacı Şiiri - Lokman Genç

Aşkı sorma bana
Yıllar öncesi yaktım
Ben kalbimi
Bir yemiş ağacının gölgesinde bıraktım

Hayata dair ne var ki bende
Bir güz ayı, kuşluk vakti toplayıp
İki tel siyah saça hepsini sattım
Ben kalbimi
Bir yemiş ağacının gölgesinde bıraktım

Bir kasım ayında
Bir Salı günü
O unuttuysa şahittir
Su dolu bakır sarı güğümü
Son defa güldüm
Çimene çalan bir çift göze
Son defa baktım
Ben kalbimi
Bir yemiş ağacının gölgesinde bıraktım

Hava güneşti
Sonra her nedense
İnce bir rüzigar esti
Hani dalga olur ya denizde
Öyle bir tutam zülüf
Dalgalandı gözlerimin önümde
Sustum, bağlandı dilim
Düştüm, çözüldü dizim
Tuz buz oldum, dağıldım
Eridim toprağa aktım
Ben kalbimi
Bir yemiş ağacının gölgesinde bıraktım

O gün bu gündür
Tek renk siyah
Tek tat acı
İçim bomboş, içim yanmış, içim kül
Zemheridir bana her mevsim
Ogün bugündür ellerim üşür

Ve ben o gün bilmezdim
İlk kez aktığımı
Son kez baktığımı
Bütün bir geleceğimi
Orada yaktığımı
Bilmezdim
Sonradan öğrendim
Her şeyimi
İki tel siyah saça sattığımı
kalbimi Bir yemiş ağacının
gölgesinde bıraktığımı

30.05.2021