Yeminli Sözün Var Bana

Ayırma, kınalı sevdiğim yolları
Kriz geçirip, bunalıma girersin
Arar yaralı gönlün, sadık dostları
Bulamayınca, her gün çile çekersin

Etrafında kalmayınca, seven kimse
Çölde ki taştan beter, yalnızlaşırsın
Biri saçıma dokunup, sevse diye
sokak başında, çocuk gibi ağlarsın

Ağarır günden güne, siyah saçların,
Her gün, kara gözlerin yaşlı gezersin
Kendinden kaçıp, teselli bulmak için
Her gece kadehi, peş peşe içersin

Unutmak isterken, benim bu yüzümü
Son gülüşümü, daha çok hatırlarsın
Dayanamayıp, resmime bir bakarsın
Hüzünle eğilip, öpersin gözümü

Bir gün, ah vah deyip, ben ne yaptım dersin
Kafanı taşlara, vurarak ezersin
Gün gelir meydanlara, çıplak inersin
Güzel hayalımın peşinden, gezersin

Benden, kocaman umudunu kesince
Bir anda, dünyayı durdurasın gelir
Aklında sevda, aşk yelleri esince
Başka bir, özel dünya kurasın gelir

Yeni bir hayata, başlamak istersin
Pembemsi bir rüyaya, dalmak istersin
Benim içinde olmadığım, bir şehre
izlerini silerek, gitmek istersin

Ama olmaz, gün gelir , acı katlanır
Böyle kederli, yaşamaktan bıkarsın
Günün birinde, o yüreğin darlanır
İlelebet, derin uykuya dalarsın

Olmaz, gel yine tutuşalım, el ele
Ben hala doymadım tatlım aşka, sana
Anca beraber, kanca beraber diye
Kayda geçen, yeminli sözün var bana

Ne bu dünyada, ne de öbür dünyada
Bensiz yatağında, rahat edemezsin
Ayrıca yaşlar varken, o göz yuvanda
Beni bırakıp, bir yere gidemezsin