Yeminlerin Hayfadır

Yeminlerin ne içindi,
Gününü kurtarmak mı, bir anlık huzur için mi?
Ben seni hiç kırmadım ki,
Sırtını dönüp gittiğinde,
Bin umutla bekledim, fakat hiç gelmedin.

Kızmadım, darılmadım,
Küsmedim, sessizdim hep.
Belki de çok sevdim seni,
Ama şimdi fark ettim ki,
Sevilmeye değmezmişsin,
Hemde o kadar geç anladım ki sorma gitsin
Bin pişmanım.

Yine de vicdanım huzurlu,
Ya sen?
Beni unutup geçerken,
Düşünme, bu dünya sadece anlıktır,
Bir gün hepimiz o mahşeri meydanda
Hesap vereceğiz elbet,
Ve sen de biliyorsun.
Unutma, bazen en derin acılar,
Bir yemin kadar yakın,
Bir adım kadar uzak…
Atığın kahkahalar belki de ömrüne tuzak...

Memoçilo