Bırak ağlayayım; içim yanıyor,
Çektiğim çileler öyle büyük ki.
Sanki gözüm değil, kalbim ağlıyor,
Hayatım sırtıma öyle bir yük ki.
Yüreğim aşkından kurtulamadı,
Ettiğim feryatlar duyulamadı,
Bir büyük sevdadan bir şey kalmadı,
Yeminler öyle boş, öyle çürük ki.
Uzandığım dallar kaldı elimde,
Mutluluk bir sahte lezzet dilimde,
Merhamet kalmamış tek sevgilimde,
Nefesi yangona öyle körük ki.
Bırak ağlayayım, sakın ilişme,
Kanayan kalbimle artık güreşme,
Sevmiyorsan beni bari görüşme,
Sözüm öyle keskin, öyle açık ki.
(ZEYTİNLER ALTINDA isimli Hece Şiirleri 'nden > 61-62/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 22.10.2004 16:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Barlıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/10/22/yeminler-oyle-bos-oyle-curuk-ki.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!