Yeminimdin Şiiri - Gülhan Can

Acemice yazdığım şiirlerde seni anlattım en çok,
Hayatımda ki varlığın sığmadı içime,
yazmıştım her şeyi şiirlere.
sen benim en güzel anlam yüklediğim sözlerim,
seslendiğim en güzel sıfatlarımdın.
Korkutan gerçeklerden kaçtığım,
huzuru bulduğum,sığınağımdı gözlerin.
Aşkı tanımayan,
buz tutmuş kalbime, bir güneş ışığı gibi girdin,
dokundun, ısıttın yüreğimi.
Hayatımda ki varlığın...
Varlığın benim acılarım
sızılarım oldu.
Sen sin içimi acıtan,
merhemi dermanı olmayan yaram...
Yanında olduğumda bile özlediğim
Aşkın bütün duygularını yaşatan,
aldığım her nefeste
hasret ve özlemler içinde bırakan...
Bir tutkuydu gözlerin,
bakışların, kaybolduğum diyarlardı.
Ve ardından geldi sonsuz suskunluğum.
Sen, beni unutturan,
varlığınla beni kaplayan,
gittikçe durmadan içimde büyüyen,
döktüğüm her gözyaşı damlasında bir aşktın.
Çölleşmiş toprağın suya hasret yağmurlarımdın,
içimde izleri kurumayan
giderken ellerimde sadece yalnızlığı bırakandın.
Bir tek sen vardın her nefesimde,
bir tek sen vardın uçsuz yüreğimde.
Gittiğinde cehennemde yaşayan
solan bir yürek oldum.
Bunlardır bana aşktan geriye kalan,
bunlardır senden bana sende geriye kalan.
Sen benim her şeyimdin,
sözümün bittiği kelimelerimin tükendiği yerdin,
saf ve günahsız yanımla,
yakıp kavuran acılarımla
aşk ateşinde kül olan yüriğimle,
son nefesime kadar unutamayacağım
verdiğim yeminimdin.
sen benim sevdiğimdin...