Yarını yok bu baharın,
İnsan, sessizliğe gömülür giderayak.
Alıp gittiniz nem varsa.
Hayatın ortalık yerinde bir başıma kaldım.
Anılarım etrafa saçılmış.
Yıllar sonra karşılaştık seninle.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta