Yeminim Var Şiiri - Hasret Sayınta

Yarını yok bu baharın,
İnsan, sessizliğe gömülür giderayak.
Alıp gittiniz nem varsa.
Hayatın ortalık yerinde bir başıma kaldım.
Anılarım etrafa saçılmış.

Yıllar sonra karşılaştık seninle.
Bir köşe başı meyhanesinde.
Umduğum gibi değildin, çokça değişmiş.

Şimdi geri istiyorum çaldığınız ne varsa.
Tanımadığım bir şehir ve çok ıssız.
Bir başınayım, çokça yalnız.
Bu insanlarda kim böyle
Sizler nerdesiniz?

Yıllar sonra karşılaştık seninle.
Yabancı bir gökyüzü altında.
Çok tanıdık, bir o kadar yabancı.
Tuhaf hala gülebiliyorsun demek.
Hüzün gözlerinden silinmemiş.
Bir bakışın kalmış değişmeyen.
Hüzünlü gözlerin geçmişten.

Anımsıyorum da yeşil ne çok yakışırdı sana.
Hala yakışıyormuş meğer.
Aralıkta yağmurlar altında,
Hala acıyorum çaresizliğimle kendime.
Her yağmur damlasıyla,
Aynı ezgi kulaklarımda.
Ve aynı koku duyumsadığım.

Uzaktan uzağa izliyorum hayatımı.
Bir ben varmış bir zamanlar,
Silinmiş bir Ekim sabahı.

Yıllar sonra çıktım karşına.
Çaldıklarınızı geri almaya.
Koştum ardından yılların.
Yetişemedim, sen; tanımadın beni.

Yürüdüm yabancı sokaklarda.
Her adımda bir gün geriye.
Her yarında dün, her gelecekte geçmişe.

Beni sen al yeminim var demiştim.
Yıllar sonra yabancı bir gökyüzü altında.
Ve işte çıktım karşına.
Çaldıklarınızı geri almaya.