Yeminim Var Şiiri - Ece Özgan

Hadi kapasana gözlerini son nefesinde
Ruhunu Allah a bedenini toprağa teslim etsene
İçindeki vicdap azabını yenip gitsene bu diyardan
İşte karşındayım ummadığın gibi
Yüzüme bile bakamıyorsun dimi
Vicdanın acısı rahat bırakmıyor seni

Ne olurdu zamanında sebepsiz yere terkedip gitmeseydin beni
En azından iki cümle söyleseydin
Hatalarımı yüzüme vursaydın
Dönüp arkana gitmek yerine bir veda edebilseydin

Beni bırakıp gittiğin gün biliyordum birgün karşıma çıkacağını
Tek duam vicdan azabıyla ölmendi o zamanlar
Gözümden akan her damlanın bir bedeli olmalıydı
Sen beni hayatıın bir ufak anında olsa bile hatırlamalıydın

Seven insanın bed duası kabul olur sen bunu bile unuttun
Çekip gittin beni eski bir kumaş gibi fırlatıp arkandan
Bir tek cümle bir kelime bile etmedin

Şimdi karşındayım belki bir tesadüf bu
Sen ölüm döşeğindesin acındıran gözlerle tam karşımda
Konuşmaya mecalin yok ama gözlerin affet beni diyor
Seni affetmemeye yeminim var
Biliyorum ki acı çekiyorsun veremiyorsun son nefesini
Ama yinede affetmemi bekleme benden
Şimdi gidiyorum senin yaptığın gibi bir kelime etmeden
Artık verebilirsen ver son nefesini eski sevdiğim.