Yeminim Şiiri - Ünal Kar

Bir karanlık dünya kâbusla dolu rüya
Batıya uyum heves medeniyetmiş güya

Medeniyet moda mı içki esrar kumar mı?
Şeytana ruhlarını peşkeş çekmekte var mı?

Bu medenilik değil inan barbarlık bence
Suça iştirak için aldatma oyun gence

Sana kimler getirdi beynelmilel oyunu
İşten güçten uzakta unuttun bak soyunu

Atamın bize şu tek mirası hediyesi
Bu soy fazilet ahlak irfan ki abidesi

Benliğimiz özümüz koşmak ister yarına
Yabancılar el atmış türkün öz diyarına

Yerde gökte ne varsa satmışız savurmuşuz
Bir parça kömür ile nasılda avunmuşuz

Her gün feryadı figan açlık diz boyu olmuş
Millet ki aynı millet yalanla karnı doymuş

Kimisi duygulara kimi dine dadanmış
Bedenimiz canımız bak kimlere adanmış

Memlekette huzuru isteyen bir tek sensin
Sen açlığa mahkûm kal onlar da semizlensin

Tek suçumuz toplumca razı olmak her şeye
Söylenene inanmak köle olmak kişiye

Kurtuluşun çaresi ruhun bağımsızlığı
Kendince sorgulamalı her an vicdansızlığı

Doğru kendince doğru yargı hakça olmalı
Vatan düştü düşüyor bir olmaya bakmalı

Hepimiz bir bütünüz bölenlere inanma
Sen ocusun bucusun diyenlere aldanma

Tekiz çerkezi kürdü boşnağı türkmeniyle
Yıkamaz bizi kimse gâvurun dümeniyle

Vatan için düşeriz kıymetli canımızdan
Bir parça kopartmayız bil ki toprağımızdan

Memleketin her yanı alev alev yanarken
Sen nasıl gülüyorsun analar kan ağlarken

Kimsede kalmadı mı milli denilen duruş
Ne zaman bitecek bu içten içe kuduruş

Dil din bayrak ve vatan olmazsa olmaz
Nasıl olurda haine hesabı sorulmaz

Kimseden beklemeyin özünüzde bir olun
El ele tutuşarak sözünüzle bir olun

Gençliğimiz düşmesin haince tuzaklara
Çanakkale’yi düşün gitme çok uzaklara

Bu miras çok değerli yoktur onun pahası
Asla şakaya gelmez şehidin bedduası

Anadolum can parem her şeyimle seninim
Sevmeyeni sevemem budur benim yeminim