Yemine Tövbe Şiiri - Selim Akgün

Sırf yazmış olmak için başlıyorum bu şiire
Kelimeler,konuşmuyor artık benimle
Bedenim ruhsuz,ruhum terkeyledi senliğimi gidişinle
Kelimeler,konuşmuyor artık kalemle...

Dudaklarımda suskunluğun ıslaklığı,saçlarımda hüzün karları
Adımlarım geri,tereddütlerim ileri, önümde engel kaf dağları...
Sevgili; Ne yaptık da çürüdü bu gönül bağları?
Tövbesi mümkünmüdür yeminin,kesildi sadakat damarları?

Sırf yazmış olmak için başlamıştım bu şiire
Kelimeler,yalnızca sana konuştu işte yine
Yorgun harfler son görevini yaptı ölmeden önce
Ve dört tanesi çıkabildi dilden iki kere
'GÜLE GÜLE'

Selim Akgün