Yüreğin büyümüş içinde,sığmıyor dünyaya,
Sırlarınla birlikte verecekler seni toprağa,
Yeminlisin yalan düşmedi,düşmeyecek dilinden,
Doğru söz kıymeti bilen kaldıysa hala,
Yar kapamış gönül kapılarını,ne çıkar.
Biz o kapıda sessizce,yıllarca beklemedik mi?
Umudu yitirip,hayallerimizden çıkardığımız anda,
O kapıdan içeri buyur edilmedik mi?
Sevdik,yemin olsun,adam gibi,
Koyduk tertemiz yüreğimizi orta yere,
İnsan gibi,insanca,
Kütülüğün gölgesi dahi düşmesin istedik üzerine,
İnanmadı,imkansız sandı gerçeği,
Kocamandı yüreği,huzur bulamadı benliği,
Hata bildi yeryüzündeki en temiz gerçeği,
Asla pişmam olmam derken dili,
Karardı gitti yarin cennet gözleri,
O bu günün ızdırabını yaşarken içinde,
Ona yeryüzüne gölgesi düşmemiş çiçekler topladım,
Varlığının eşsizliği sararken tüm evreni,
Bir taç hazırlarken o eşsiz başına,
Yar kapamış gönül kapılarını,nerden bileyim? ...
Kayıt Tarihi : 11.5.2009 15:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

ümüt güngör
TÜM YORUMLAR (1)