Yemin ederim Şiiri - Murat Ülkü

Yemin ederim, o yeri bir kez görseydin,
Gök kubbesi inerdi, ayaklarına gelirdi.
Bir yıldız bile kalmaz, yerinden ayrılmazdı,
Çünkü o boşluk, sadece sana ait bir yerdi.
​
Fakat sen bilmezsin, bu sır içimde saklıdır,
Adın bir köz gibi, her solukta beni yakandır.
Gözlerim yorgun, hep sana hasretle bakandır,
Sensiz geçen vakit, sanki bir çağda kalandır.
​
Bu sevda ki nehir, durmadan deli çağlarım,
Coşkun akar gider, kimseler görmez bunu.
Kuşların kanadına bin umudu bağlarım,
Sana doğru atılan en gizli, en uzak yolum.

Mona,sen manolya gibi narinsin bende,
Taşıyorum seni en derinde, her nefeste.
Gelsen, görsen bu aşkı, bu tutkuyu yüzde,
Ruhum sana eğilirdi, sessiz bir besteyle.
​
Senin değerin benim için ölçülemez, paha,
Bu aşkın ateşi, sönmeyen bir sabah.
Ne mısra anlar bunu, ne kelimeler izah,
Sen bilmesen de, bu sevda biter mi asla?
​
Eğer bilseydin, bu kalp nasıl deli vurulur,
Sana her bakışımda zaman nasıl durulur.
Geceler gündüze, hüzünler neşeye sarılır,
Tek adınla her dert, her keder unutulur.
​
Sen benim sessiz yeminim, en büyük duam,
Gözlerimin görmeyi en çok istediği gerçek.
Sensiz geçen ömür, eksik bir yarım,
Bütün dünya senin olsa, bir sen bana gerek.
​
O gökyüzü değil, yerinden kopup ruhlar,
Bir kul gibi dururdu, o eşsiz gölgenle.
Çünkü hiçbir sınır, hiçbir mesafe yoktur,
Kalbimdeki tahtında, sen ebedi sultansın.
​
Bırak varsın bilmesin o uzak gökler,
Gizli kalsın kalbimin en derinindeki sırlar.
İşte bu yemin şairden sana emekler,
Bu aşkı ne dağlar, ne denizler saklar.
​
Mona, manolya gibi açan sensin,
Yeminimdir, en büyük aşka eriştin.
Sensiz geçen hayat, kalırdı umutsuz,
Her şeyden öte, sen benim geleceğimsin.