Acı veriyor hayat
Ve artık sığmıyor yalnızlığıma yalnızlığım.
İhanetim miydi bu özgürlüğüm mü?
Benim için sevgin
Yine de bu yara çok derin.
Bir türlü vazgeçemedim acılardan,
Hiç paylaşılmasalar da
İnadına peşimdeler
Bomboş bir meydandayım şimdi
Ara sıra insanlar geçiyor
Ben yine en büyük rolümü
Hayatımı oynuyorum.
İçim kan ağlıyor.
Ve dün...
Söz verdim kendi kendime
Tutmak için mi?
Bozmak için mi yoksa?
Kayıt Tarihi : 20.7.2004 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!