Yemin (1) Şiiri - Vedat Didari

Ne ıslıklarımızda tutsak ayrılık şarkıları
Ne her gün batımı değişen karanfil vazolarımızda
Ne de en güzel şiirler dilimizden düşürmediğimiz

artık biz değiliz
en çılgınları bu kentin
en çok sevenleri biz değiliz

Zaman, ele avuca gelmez bir bomba tıkır tıkır
Zaman, omuzlarımıza basa basa yürüyen bir dev
Nerede o eski parıltı, nerede o eski alev?
Şimdi apacı yılgınlıklarla doludur gözlerimiz

o en çocuk sevinçlerimiz
gömülü bir yağmurlu gecede
ve bütün gençliğimiz

Şimdi ne bir erkek döner bakar senin ardından
Ne bir kadın yanıtlar benim bakışlarımı
Tenimizde yılların korkunç birikintisi
O çoktandır yitirdiğimiz arzu yaşamakta
Beden güçsüz, gönül ihtiyarlamakta
Örümcek ağlarını süslemekte ümitlerimiz

artık biz değiliz
en çılgınları bu kentin
en çok sevenleri biz değiliz

Yemin, pas tutmuş bir anahtar gönül kapılarımızda
Yemin, istesek te bozamayacağımız bir kutsal büyü
Şimdi anımsamak bile güç o eşsiz türküyü
Artık topraklarımız çorak bizim nehirlerimiz susuz
Ve hala ikimiz de uykususuz
Ve hala mahkûmuz birbirimize

o en içten sevinçlerimize
mezardır bir yağmurlu gece
ve bütün gençliğimize