Kendini cennetlik sananlar, önce sizi görsün,
Artık her gün yanar içim, yemenin çocukları.
Sizler peygamberin zamanını yaşıyorsunuz,
Yalın ayakla gezinir, yemenin çocukları.
Onca zulüme rağmen, yüzünüz hep güler yüzlü,
Cennet kiminmiş, söyleyin yemenin çocukları.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta