Yemen Öyküsü Şiiri - Ali Gençay

Ferman okunur
tutuşur kelimeler
alev olmuş yanar gönüller
Yemen’e sefer var
çöle düşer neferler
kumanya
bir lokma ekmek
özlenecek tandır kokusu
matarada tuzlu su
maksat fazla içmemek
susuzluk korkusu

yol uzun
çarık yırtık
özledi yari
ağlayamıyor
gözler kum dolu
sevdiği mendil işlemiş
perçemi gedikleşmiş
dudaklarını çiziyor
terinin tortusu

sırtlanlar sırtarıyor
çıldırtıyor çölün uğultusu
burnunda tütüyor anası
sinesi
göğüslerinin süt kokusu
yırtınır yürek
gurbet
seni hançerlemek gerek

kahpe pusu
barut kokusu
mavzer ateşlendi
matara delindi
çaldı ölüm borusu
düştü civan
devrildi cihan
salavatlar getirdi
kana bulandı mendili
kan damladı
anaların göğüslerinden
yemen
ben de öldüm gitmeden