Yemen'de Bir Esir

Savaş biter Yemen ‘ de; Esir alınır Yozgat’ lı Abdurrahman oğlu Ali.
Yıllar geçer:
— Artık hürsün, gidebilirsin; derler bir sabah ağarırken tan yeri.

Nereye gitsin?
Kime gitsin? Güneş yakmakta, çöl kavurmakta.
Abdurrahman oğlu Ali, başucunda bekleyen küffara hışım ile bakmakta.

— Bizimkiler nerde?
— Sizinkiler de kim be adam.
— Kim olacak koca alaydaki asker.
— Onlar mı? Sırtından yediği hançerle hala gitti ha gider.
— İhanet mi?
— Ne sandın, mümkün müydü Osmanlıyla başa çıkmak.
Doğruldu yerinden Abdurrahman oğlu Ali: Gözleri çakmak, çakmak.

Atıldı küf farın üzerine, sarıldı aslanpençesiyle boynuna
“ – Demek geldik; Arap’ın ihaneti, Küffarın oyununa “

Kurtardı, küffarın askeri kendini, bir hamle de elinden
— Sana hürsün dedik, çek git.
— Ya ihanetin bedeli…
— Yoksa çok çekersin elimden.

İki kolu iki yana düştü Yozgat’ lı Abdurrahman oğlu Ali’ nin
“- Demek son toprağı ‘da gitti ha elinden Ceddimin.”

Başı dik olsa da gözleri ayağındaki yarım-yamalak çarığa bakmakta.
Çölün kızgın kumlarına;
Bir gözünden Dicle, bir gözünden Fırat akmakta.

“- Hak yolunda anlımdan vurulup, Şehit olmaktı son isteğim
Aklımın ucundan geçmezdi, Ecdat toprağında ihanet göreceğim.”

“ Çöl: Hz.Muhammed’ in ayak bastığı, ey kutsal toprak;
Din kardeşimin ihaneti, küffarın oyunu gezmekte üzerinde,
Yalvarırım öyle durma. Haydi! Ayağa kalk.”

“ Çöl: Sevin anlından vurulana, ağla sırtından vurulana
Sende kalsın şühedalar ört üstünü, ben gidiyorum.
Yatsınlar; Nebiler Sultanı Muhammed’le koyun koyuna. “

Ereğli, 24 Mart 2004