Şehirden şehire köprüler biriktirdim sana
Rüzgarın öpüştürdüğü pencerelerden sarktım.
Yalın ayak koştum, kıyı köylerin patikasında
Bacalarca tüttüm fakir sofralarında,
Gülücükler yaktım.
Ayak üstü konuştum hep sana olan telaşlarımla
Bahtımın esmeleri yarıda kaldı,
Kapıldım fesleğen kokusuna
Sahi yemekte ne vardı ?
Kirpiklerini avuç içlerimle kapattım, geceye kanıp uyudu insanlar
Bugün boşver duygularımızı, biraz tedavürden kalktım
Nerede mutlu ise çocukluklarımız, orayı başkent yaptım.
Kayıt Tarihi : 19.8.2019 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir şehrin fesleğen kokusunda yetişmiş çocukluklar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!