Sürekli gittiğim yer, hafta sonu uğrarım,
Fiyatlar ucuz değil, öderim ve çıkarım…
Pazar hariç açıktır, üyeleri bulunur,
Şahsım ücret verir, kimlik bile sorulur…
Vatandaşa açıktır, ücret neyse veririz,
Abone olmasak ta, sayılır, seviliriz…
Yemek kalsa atılır, satılması bir kârdır,
Kalmayınca dönerim, şahsımız alışmıştır…
Herkes kendi kabını, kendisi taşımakta,
Selfservisi mi denir, o şekil alınmakta?
Yanlış anlaşılmasın, hayır kurumu değil,
Yalnızca güvenli yer, ücretsizse hiç değil…
Yanda bulaşıkçılar, tabakları alırlar,
Dağ gibi yığılmakta, temizler kaldırırlar…
Yemek artıklarımız, ekmek parçalarımız,
Artan kemikler olur, tabakta bırakırız…
Onlar da çöpe atar, pek ince düşünmezler,
Muhtaç hayvanlar için değerlendiremezler…
Bu şekil kurumlar var, bağlantılar kurulsa,
Görevler üstlenilse, çöpler doldurulmasa…
Bunlar biriktirilse, derneklere verilse,
Sokak köpeklerine, 1 öğün yedirilse…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 9.8.2013 23:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!