Yemek Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Hödük bir aşçının eline düştüm,
Pilavımı çorba etti etlice.
Kaşıkla çorbaya girdim, giriştim,
Çorbam vernellenmiş, hem de sütlüce.

Tavaya yapışmış çıkmaz omletler,
İçinde oynuyor sarı meretler,
Meğer civciv imiş işbu veletler,
Biri çatalımda biraz götlüce.

Tabak getirdiler bin takla tukla,
Tabağın içinde yemek bir okka,
Çorap gibi bir şey, güya musakka;
Patlıcan fazla kart, hem de köklüce.

Reddettim, yerine geldi fasulye,
Demirden diş gerek bunu yemeye,
Tanen,n her biri bir çelik bilye,
Kırıldı üç dişim biraz derince.

Dedim ki; ‘Al bunu, bir güveç getir,
Bari ziftleneyim ben lüpür lüpür.’
Güveçte bir şeyler ediyor tir tir;
Meğer çekirgeymiş, hem de evlice.

Bir rosto istedim dana etinden,
Bir dana geldi ki; savuş önünden,
Kalmışmış da geçen bayram gününden,
Bıçağın ağzından daha keskince.

Övülüp masama konuldu börek,
Çiğnerken ağzımda dil oldu kürek,
Fırlattım ağzımdam yelemyelpirdek,
Manda derisinden daha dirice.

Pilavsız bir döner istedi gönlüm,
Geldi bir tabakta eti ölünün,
Döneri mi olur katır gönünün?
İnattan taşlaşmış, öyle sertlice.

Zordan razı oldum sulu köfteye,
Yersin mum yakarsan ancak dedeye,
Ne yutmaya gelir, ne çiğnemeye,
Şab katmış ol inek ete, pirince.

Domates dolması dilime battı,
Çatalla, bıçakla pek çabalattı,
Dolmalar tabakta epey kıç attı,
Bir lokma zor aldım, az efendice.

Sığındım sütlaca kaşıkla güya,
Kasenin içinde avuçla boya,
İstersen çal oğlum, istersen oyna,
Ne kıvrak, ne oynak, az-çok delice.

Sütlaca çorbayı bir güzel kattım,
Masanın üstüne döktüm, boşalttım,
Garsonun başına rosto fırlattım
Karşımda saygıyla biraz gülünce.

Dışarı çıktım ki yaylanıyorum,
Gördüğüm şeşleri beş sanıyorum,
Habire konuşup sazlanıyorum,
Görenler sandı ki içmiş bu gece.

(DAT DARA LİLLİM isimli Şiirsel Gülmeceler 'inden > 54-56/100)