Yemeği ve Diyeceği Şiiri - Kemal Ersözlü

"O Gün"
Abdu'l-Muttalib Oğulları'na Yemeği vardı.
Yemeği ve bir Diyeceği...
Amcaları'na, Yengeleri'ne, Halaları'na,
Amcaoğulları'na, Kızları'na,
Halaoğulları'na, Kızları'na…

İşte Mekke ve işte Ben..
Mahalleniz'in, Eviniz'in Çocuğu Muhammed...
40 Yaşı'nda…
Bu Şehri'n, bu Beyt'in Rabbi'nden Ödevli'yim…
Bu Hırka altındaki Beden Görevli...
Bu Tüccâr Kent Lanetli..
Ey Fadl'ın Baba'sı, ey Ümmü Fadl…
Ali'si bende Babam yerime koyduğum Tâlib'in Baba'sı...
Ödevli'yim…

Yarın Safa ve Merwe'ye çıkıp Kent'e seslendiğimde
"Arkamda mısınız?"
Benden yana var mı Endişeniz...
Temiz yiyelim,
Temiz giyelim..
Temizlensin Beyt'in Örtü'sü,
Şehr'in Çıplağı Urba bulsun,
Ticâret'in Nâm'ı yusun, yıkansın....

Ey Kızlarım'ı Oğullarına nişanladığım Amcam,
Var mısın benimle..

Hirâ'nın Rabbi'ne and olsun
Ödevli'yim.
Dağ'dan Nûr'la döndüm.
Evleriniz'de yanan Çıranız olsun bu Meş'ale..

Ey En Yakınlarım.
Sadece ve sadece bizi Vareden'e Bükülsün Belimiz,
Boynumuz'da
O'ndan başkasına ait bir Kement kalmasın.

Taşlar'ın, Ahşablar'ın Efendi'si olalım,
Kullar'ı değil..

Rabb'in Sesi'ni dinleyin.
Wicdânınız benimle mi?"