Yelle Gelen… Şiiri - Kazım Karagöz

Tarihin bir yerinde kamil bir zat yaşarmış
Yanında bir tek dostu onunla ders yaparmış.

Nasıl olur bir tek dost böyle büyük bilgeye,
Mürit biraz burukça başlamış söylenmeye

“Hocam anlamıyorum, yıllar yılı bir tek ben!
Seni nasıl bilmezler? Bunu bir izah etsen”

“Yavrum boş ver onları, onlar özü bilmezler
Onlar şekilde kalmış, bizi kabul etmezler.”

Talebeye bakar ki pek de ikna olmamış,
İzah ettiği şeyler pek içine dolmamış.

“Hadi gel öyle ise pazara bir gidelim
İnsanların halini şöyle bir seyredelim.”

Pazarda dolaşırlar ikisi beraberce
Satıcılar gezerler birlikte saatlerce.

Pazarın kenarında bir satıcı görmüşler
Hayvan şekli oyuncak yan yana dizilmişler.

“Bakın” der bilge adam” bir şey göstereceğim; ”
“Tüm şu oyuncaklara birer can vereceğim! ”

Bilgeyi işitenler hep başına toplanır
Kalabalık olunca büyük zat hazırlanır.

Derin bir nefes alır üfler tüm nesnelere
Herkes hayret içinde bak şu görünenlere!

Ortadaki eşyalar birer birer canlanır
Bunu gören ahali fazla heyecanlanır!

Aman biz ne yapmışız, seni tanımamışız
Büyük bir evliyasın biz nasıl atlamışız.

Eline kapanırlar, eteğe yüz sürerler,
“Derslerine gelelim bizi adam et” derler.

Dergahı dolar taşar yüzlerce insan her gün,
Sihirbaz numarası beklerler bundan her gün.

Bilge rahatsız olur gereksiz kalabalık,
Üstelik de birçoğu yapar çokça kabalık.

Talebe dayanamaz; bir gün gelir yanına
“Bunlardan adam olmaz hocam kovalasana! ”

Üç beş kendini bilmez yine sihir isterler
Bilge “olur” deyince dikkatlice beklerler,

Derin bir nefes alır, oldukça derinlerden,
Bilge yine yellenir, bu kez başka bir yerden!

Kalabalık çok kızar; dergahı terk ederler,
“Yellenen bir evliya! ayıptır bre derler”

İlk müridi terk etmez; tek o kalır geriye,
Hocası ona sorar “neden gitmedin? ” diye

“Ben yelle gelmedim ki seni nasıl terk eder;
Haklıymışsın be hocam yel gelen yelle gider…”