Yelki Şiiri - Hasan Okursoy

YELKİ

Yelki’de
rüzgarla hoşuz
kış günleri
boynumuzda atkımız
ne de olsa kalmıştır
ağrımız öksürüğümüz
parça parçadır
sarkar akşamlarımız

irkilsek de kışları
şimdi yaşlı uykulu
yine de severiz
Yelki’de rüzgarı

burada çok dinleriz kendimizi
koca su da akar içimizde gürül gürül
sorsam kimse bilmez ışıklı barajında kaynağı

ölüm
bir selada buradayım der
mezara yakın oturduğumuz ev

okul yakınımızda
sesler bizi oyalar
ararız eski günlerimizi
cıvıl cıvıl çocuklar

burada günler çabuk geçer
o gençliğimizdeki
yok cevher
yazları fesleğen
kışları sardunya
bir de baharın mis çiçeği
bizi kokusunda arar

elma ile armudun altında
yazları küçüklüğüm seker

dalından kuşların sesi
düştükçe bahçemize
gençliğimiz gelir gider

bir de güzedir geceleri
gittikçe büyür ay
akşam kızıllığı
anlatmazsam küser
güneş dağların arkasında
bir portakal
gülümseyerek bakar

burada
deprem de
yağmur da
dalgınlığımızı başka boğar

yavaş yavaş iner gün
incelir akşam
Yelki’nin koynunda
sesinde uyur kuşlar
güzün unuttukları
ihtiyarlığımızdan sızar
bir gelir bir gider
geçmiş akşamlar

Hasan OKURSOY