Yelkenim Yeli Kendinde Şiiri - Azad Ziya ...

Düşler çekip suyunu gecenin pervazından
Giderken pervasız anlar gibi anı olmaya
Bir kalp çırpardı mavilere doyamadan
Kanatlarını usulca bulutlara vurmaya

Sisli ve sessiz bir gün gibi o dünlerden
Aşk kadehinden damlalarını yitirmeden
Sızıyorsun ey hep rüzgârı olan
Yelkenler gibi mesafelere yenilmeden

Düşler çekip suyunu gecenin pervazından
Giderken pervasız anlar gibi anı olmaya
Leopar gözlü çiçeklerle ilerliyor zaman
Gece doğmadan yeni bir batık bulmaya

Yelkenim, yeli kendinden giden denizci
Yelken, derken kirlenmiş tüzenin dip akıntısı
Ve erkli bir çalkantıyla bulanan tözün çağıltısı
Sarsarken, hazin olduğunca şehvetli yarayı

Sarsak dalgalar sızıyor sızlayan yaradan yââr
Sar sakla yarlardan hep rüzgârı olan yââr
Gasp et içimdeki kendinden giden yeli, sustur
Sus senindir o en az sabah çiyi kadar billurdur

Düşler çekip suyunu gecenin pervazından
Giderken pervasız anlar gibi anı olmaya
Gözlerinde mahfuz şefkatin zadegânlığıyla
Yarılıyor su, yüzeyde aşk parıltıları dans ediyor

Çözülüyor su,
Tuzu gibi gözyaşının yaraya anılar çarpıyor