Yelken Açan Aşk Şiiri - Alaaddin Emre

I

sorularımız vardı bir zamanlar
bir an geldi hepsi uçuştu denize doğru
bir mevsim yaşandı çaresiz
inancımızdan bir leke kaldı geriye

bir üfürüşte sönünce mum
dönüşlere hazırlıklı biz
karma sergilerden çalınmış ellerimiz
suda seken taş yüreğimizle
döndük başlangıcımıza
kutusundan yeni çıkmış ayakkabılar
kondu yeniden kutularına

II

şimdi yalnızlığımızın beyaz sayfalarında
ne dengesiz terazi ne de bileysiz kılıç
bakışlarımız limana çekilmiş gemi
durgunluğunda bile sonsuzluğa hevesli
yanan yanılgıdır

katmerli kırmızı gülle
kavisin sürekli kan kaybetmesi
gizli arzularındandır
göçmen kuşlara

figüran
hem baş rol oyuncuna yol verir
hem de
kasabanın şirin dükkânına benzer
sonunda olur kendi kendinin kıyameti

III

boşlukta asılı bir istasyon
unutulmuş acılar peronunda
raylara aktı gözyaşlarımız

durduramadık işte zamanı
oyalandık durduk hayatta
hüznü öptük yine
uçuklamış dudaklarımızla
karışır soluğumuz geceye

ah ki
düşlerimizde yelken açar artık aşk