Bir Haziran günüydü benden gidişin, düşüncede sebepsiz, yani lekesiz öylesine bir gidişti sanki!
Gidişinle açılan yar-ın ucunda bekledim, ellerini tekrar uzatabileceğin ihtimaliyle
Zaman acıydı, dertti yüreğime
Ölüm parmak uçlarımda nefes alırken, şuursuz direnişlerimdi ayakta tutan cansız bedenimi
Niye? Neden direndim?
Oysa…
İnancını kaybetmişken sevgi,
Bayrağı alıp dolaşıyorum milyonlarca inançsızın içinde
Birine ucu batıyor diğerine sapı değiyor
Küfrediyorlar ardından bir irkilmeyle:
-Ne? Sen hala inanıyor musun sevgiye?
Anlamsız kalacak sözlerim yerine çamura bulanmış kahverengi gözlerim cevap veriyor:
Ellerim başımın üstünde izliyorum seni,
En güvenli hissettiğim yerinde üstelik!
Bir kayaya yaslamısım sırtımı,
İtsende düşermiyim sanıyorsun?
Ayaklarıma bulaştırdığın çamurları temizliyor denizin,
Ve arınıyorum her seferinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!