Yelek Örmüştüm Sana Şiiri - Leyla İnan

Hani yün alacağım demiştim
Boş zamanlarımda sabır örmek için.
Telefondan örneğini gönderip
Bu renk bir yelek güzel yakışır insana demiştin.
İşte tam da buydu isteğim, çaktırmadan fikrini öğrenmek.

Hemen ertesi gün gidip
İki yeleklik ip aldım aynı renkten
Biri sana diğeri bana.
Umutlarımı, hayallerimi ördüm ilmek ilmek
Kim bilir ne çok yakışacaktı sana.

Geldiğinde verecektim hediye paketi olarak.
Gülümseyerek açtığında şaşıracak,
“Aaa bu benim için miydi” diyecektin.
Sen denerken üzerine, alelacele, ben de kendi yeleğimi giyecektim.

İlmek sayısından düğmesine kadar
Birbirinin aynısı olan iki yelek var elimde şimdi.
Sen gelmedin, gelemedin be aşkım
Sensiz ben de giyemedim yeleğimi bilesin
İkisi de paketlenmiş duruyor başucumda.
Sürekli onlara bakıp bakıp, elbet bir gün demekten yoruldum.

Beklemek de aşka dair biliyorum
Kapımı çalacaksın, ben geldim diyeceksin diye umutla beklemek.
Acaba bunu sever mi ki, şunu pişirsem yer mi ki diye düşünmek.
Masayı her kuruşumda iki tane tabak ve bardak koymak.
Ama yine gözlerim dolu dolu yalnız yemek zorunda kalmak.
Günlerdir çorba içiyorum sadece
Biliyorum çorbayı çok seviyorsun çünkü.
Her gün için bir menüm var geldiğinde yapacağım.

Bütün gün aramanı bekledim.
Sana bir sürprizim var, geldiğinde verecektim ama
Göndermek istiyorum diyecektim.
Ama gönderemem ki!
Sanki yelek sen oldun karşımda
Gönderirsem sensiz kalacakmışım gibi geliyor.

Evet, evet evet
En iyisi geldiğinde giymen
Hayallerimdeki gibi.
Yüzündeki gülümsemeyi
Canlandırıyorum gözlerimde
Yeleğin seni sardığını görmek istiyorum
Kollarımmış gibi sarmalayarak.

(İstanbul – 17.05.2016 – 16.40)