kalabalığın ardından
bir yalnızlığın öyküsü yazılıyordur şimdi
'kader' dediğin ayrılıklarının şehrinde
kimbilir hangi kavuşmalar yakılıyordur
şiirleri üşüten sözlere kibrit çakan dizelerde
belki gittiği gibi dönüyordur
yıkılan evlerin balkonlarına çocukluğun
hangi yana dönsen anılarının sesi…
belki de, karadeniz kokusu izleniyordur usulca
karanlığa açık gözlerinden özlemlere dökülen gözyaşları
''kime gelem'' demeyi unutturuyordur
son ıhlamur ağacı kesilmiş olsa da
20Kasım 2015
Gülden IşıkKayıt Tarihi : 14.10.2016 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yazar,şair,akedemisyen,Zonguldak'lı Yelda Karataş'ın,şehrimizdeki imza günü söyleşisi ardından yazıldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!