Yel Orhan Şiiri - Yusuf Yıldız 3

Aksardı biraz
Sola yatık tı boyu
Topallamaya inat
Yel Orhan derlerdi O'na
Yürüme desen,yürüme değil
Koşma desen, koşma değil.
Bir başkaydı O'nunkisi
Soluk aldırmazdı,adeta
Günlük parası ile alınan
Solu yüksek,topukluya
Dedim ya, Orhan
Doğuştan farklıydı sonuçta.
Tarlada idi annesi ile babası
Uğurlanmadı güler yüzlü,kapıdan.
Kalkar kalkmaz uykudan
Biri orda,biri burda
Hiç dizili görmedim.
Sanki hava aldırır dı kitaba
Toplardı, eksikte olsa.
Biraz uzaktı yolu
İyi geliyordu bu O'na
Yol okul yolu,yanındaki çocuklara
Orhan'a başka.
Evirip çevirir di,geçen onaltı yılı
Bazen sekiz,bazende otuzunda
Girerdi arka kapıdan okula.
Kollar aynı hiza,omuzlar yukarıda
İp gibi dizili sırada
Yoktu O'nun ensesi
Uzun olsa boyu,amenna
Neyi hızlıydı ki, yürümesinden başka
Üç sıra öndeki kıza
Her on dakika da,
Saat sorardı Orhan.
Çalmadan söylerdi,çaldı..
Sınıfın zili derdi Hocam.
Kayıt olurken gitmiştim.
Gözlüklü muavinin oda
Otuzlu yıllardan kalma radyoda
Arkası yarın diyordu kadın.
Yılları duymuştur orada Orhan.
Ondokuz gün devamsız
Üstüne yedi zayıf.
Kim diye sorulmaz dı.
Zevkle,hep bir ağızdan,
Yel Orhan
Neyi gözlüyor du acaba
Kocası askerde kadın gibi
Camdan bakardı Orhan
Ah Orhan ahh
Duydum geçenlerde
Memur olmuş okula
Kaderden de kaçamazsın ya
İyi olmuş bu sana.