Yel değirmeni Şiiri - Psigareşh Wolfruso

Terkedilmiş bir yel değirmeninde bekliyorum seni,
Gelirken umutlarını ve hayallerini getirme olur mu,
Burası gibi.. virane ve metruk lakin kalbimde,
Kim tanıyabilir bizi...söyle...
Ruhunda bu hicranı taşıyanlar mı?
Ellerinde sadece karanfil kokusu bulunanlar mı?

Çivit rengi gözlerinle bakıyorsun gecenin maviliğine,
Ruhunda ay yanıkları...
İçinde yaşamanın çocuksu bir sevinci var,
Tam anlayacak gibi oluyorum fakat yine kaybediyorum seni...

Ben zamanıda bilmiyorum hunharca harcadığım zamanı,
Elimde tuttuğum çiçeklerde bile güneş yanığı...
Ruhumda esen bu lodos geriye ne bırakacaktı,
Ben zamanı bilmiyorum...
Bütün tılsımını yitirmiş sevmeler,
Yerini nefsin oyunlarına bırakmış,
Kalakalmış insan öylece...

Ben zamanı bilmiyorum