Yel Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

At rüzgara demiş adın
Ay söylemiş adım kadın
Hem adım ay hem vatanım
Ay vatandan esen zadım

Kimi bana söyledi es
Kimi dedi tufan nefes
Ben kendime maya derim
Evim ise nuhtan yafes

At söylemiş rüzgar avrat
Zeburdasın hem de tevrat
Cümle kitap seni yazmış
Hakikatı nolur anlat

Rüzgar söyler adım hava
Hem ademe benim yuva
Fasıl ile şarkı deyip
Dolaşırım dağ taş ova

At yele der kibele kız
Gemi masal dilde sakız
Dersin gemi masal benim
Hem de kitap lafı bakız

Yel ata der evim adı
Ad söylesem söyle kadı
Hem evime islam derler
Hem de selam alem badı

Bad evime söyle adem
Evde yaşar osman dedem
Osman dedem elde tamga
Bak dolaşır kadem kadem

At söylemiş ay yel rah.man
Yol adamı namus guman
Senle gönül=aya varıp
Haber salak duman duman

Tu söylemiş ol rüzgar dil
Ay mekanı halkı adil
Ol mekanda arafata
Varan alır ballı ödül

Bedir yurda basan keleş
Ol turapta yapar güleş
Güleş ardı ödül elmas
Pay edilir üleş üleş

At söylemiş be hanım bad
Özün bir dev kentin abat
Elinde tef ud çalarak
Dolanırsın ribat ribat

Yel ise der bana de kar
Bağ bahçemde suyum akar
Bir elimde bak teberim
Diğerinde var zülfikar

Özüm muslu evim kale
Mus adamı muselman de
Ruhum kutup kutup gezip
Yırar lay lay ede ede

Faruk Bakuri