Yel Şiiri - Emre Arvas

Üzerimde bu şehrin ağır bir tılsımı var
Gözlerimi kör etmiş her tarafım karanlık
Neresi kabul eder hangi yer hangi diyar
Kim dindirir sancımı olsa bile bir anlık

Bakarken ferahlatan günden açık gökyüzü
Demirden balyoz gibi gövdeme iniverdi
Kapkaranlık caddeler andırır bir öksüzü
Öne eğilmiş başı herkesten büyük derdi

Gözlerim cıvıldayan kuş seslerine gebe
Kirpiğim çalı çırpı göz kapağım bir yuva
Alnımda kırışıklar düz yollara engebe
Kör talihim tökezler girmek isterken yola

Dolu dizgin koşarken hayalhanemde her gün
Ayağıma pranga takıldı bu mevsimde
Çözdükçe daha girift olmakta bu kör düğüm
Kan kusuyor ırmaklar baktığım her resimde