Yekta Şiiri - Alimert Demirel

Gözlerine güneşler düşerdi süzülen
Masum melekler gibi bakarlardı
Sümbüller tutmuştu yolu sana giden
Ah masum bostanlara çarpan ay ışığım

Gölgelere uzanan hasret tutuyor sadece hayatta
Şimdi kaldı mı adlarımız ulu göklerin enverinde
Veya sarhoşluğuyla yitip faniliğin gitti mi
Duvarların ardında saklanan sırlarımız bir hatıra şimdi

Unutulmuş rüyalar gibi aktı hiçliğe hepsi
Her dem bakışırdık oysa, dudak oynatmazdık
Yektâm, yaktığımız mum hani sönmeyecekti
Seher yelleriyle kaçan geceye kapıldın sanki