Yekpare aklımı ezdim

Bir umudum var elbet
Bir dert iken bin oldu hayat
Bilmedim yerini boşa gezdim
Düşündüm düşündüm aklımı ezdim
Hayat bende iken ellere verdim,
Zebun olmuşum bu ne hayret
Mutluluk hayalmiş elbet,
Benimde ruhum var canıma aldandım
Çıkarlar bitince kendimle baş başa kaldım,
İnsandır özü böyle
İnadına nankördür, ne söylersen söyle,
Sanma bu hayat hep böyle
Bir gün olur da düşersin kedere,
Güneşler içinde taptaze kalmazsın
Yekpare umuduna sarılıp belki göklere çıkarsın...