Yeknasak Sensizliğin Aşk Mucidiyim

- Ben’i bulan ben’den ,sen olan sen’e gelişin yüzyıllık yorguncusu ve sende kalışın aşk yorumcusuyum. Bu yüzden bileyciyim.Gidişin giyotinlerini bileyliyorum sen yoksun diye.
-Yaralarımı kanatan ayrılık bıçağını keskinleştiriyorum.Ucu keskin özlemlere taşıyor beni kederin. Gül evinin kapısını kesen keserin saflık sapıyım. Özümden keskinlikler ekliyorum, seni benden kesmek için.
-Bileyciyim sevgili. Beni aşk sütünde kestiğin için keskin kaldı hasretim. Yüreğimin tellerini kesecek kavuşmaların kerpetinin de bileycisiyim. Çeperlerin açılsın ki aşk kendini bulsun , aşk bizi bulsun.
Sen yokken, ben yokların çobanıydım. Kendimi buluşları otlatıyordum.Odum,yadım, sevdam açtı.Sen’i bulmanın son bulmacasını çözüyordum.Tek bildiğim bilmecenin can cevabıydın.
- Pencerede ay doğdu
- Görenler hayran oldu
- Anası kızken kızının kızı oldu.
Cevabı sen(gül) çıkan bu bilmecenin hayranıyım sevgilim.

-Gülüşlerin perde perde içimin hüzünlerini kapatıyor. Yalnızlığımın camını kırıp can kırıklarıma rağmen gönülevime giren güzellerin güz sonlarındayım.
Duruşumun k/alemi beni sana yazıyor. Yeis kendi özünde susuyor.
Yeknesak bir kalışın son cümlesiyim. İçimde derlenmiş hüzünleri can pazarına sunuyorum.
Gidişin iğdişlerini,yalnızlığın Kaf’larında aramak istedim.Aranmak istedim bahtının son merhalesinde.
-Kutsi bir sen çizelgesi sunuldu yarama.
Ben’den ben’e tümlendim.Sen’den sen’i bulmak için kırıldım,incindim.
K/aybedişin son söylemcisi olarak yazıp durdum yazgımı. Sensizliğin yazgısını yalnız ben yazıyorum.

Y/alanlar aldı beni.Yüzleşmek istediğim hangi bense ulaşamadım.
-Öndeş ben’i bulmanın aşk fanisiyim.
Renksizliğim, söz rengine meftun.Gözsüz sözlerin kitabını okuyorum.
-Yetimliğim senin bende ölümünle başlamıyor,tam aksine seni bir türlü utamadığımdan başlıyor.Öksüz bir öküzün treni izlercesine kalakaldığı güzeller rayındayım.
-Sana benzeyen her güzelin bakışında yakalanıyorum .
- Öznesizliğim,yüklemine volkanik hasretler bağlıyor. Sözcüklerimin fayında bir günlerin payına seni bana sunuyor aşk,keder ve de kader.

Kırık bir mazinin aynasından terk edilmişliğe taranıyor y/aram
-Öylece sızdım senli her d/emin sunaklarına. Kendimi içtim.

-Sen yoktun diye, var olan senden bir özlem kayığı yaptım.
-Yunus olup günahlarımı taşıdım .Yunus olup meramlarımı şiir eyledim.
-Yunus olup denizinde sevimli bir yürek taşıdım algının dalgarıyla.
- Şimdi ıslanmış, uslanmış, vicdanın sesine aşk kulağı olmuş ve seni özlemiş ben’den sen’e gelme hızındayım.
- Hazır olan erinç tutkunun aşki Hızır ‘yım. Yetiştim sana.
Gayrı bu silinmez özlemlerin yurdunda ceylanımsın. Ürkek kaçışlarınla uzak kaldığın her güne senli bir sevi fidesi büyür.
-Aşk büyür aşka, sen’den sen’e yeşillenir ben. Bu yüzden
Yüzünün ruh kentine geldim.Durdum, durulandın, sen olup kaldım.