YEĞLERiM Şiiri - Mustafa Yaralı

Mala mülke tapınmak, kötü huyun meşrebi,
Cehaleti duruyor, görmüş amma mektebi,
Altın semer bağlasan, adam etmez merkebi
--Söz meclisten dışarı, ağalarım beylerim,
--Halinize gülmeyi gülmemeye yeğlerim.

İnsanlar insanlarla hoş muhabbet yapmalı,
Sohbetlerin içine, ilim irfan katmalı,
Gönül sarrafı olan, aşk alıp aşk satmalı,
--Boşboğazlık edenler, en lüzumsuz şeylerim,
--Laflarını bölmeyi, bölmemeye yeğlerim.

Gerçi ben hiç kimsenin ağzına gem vuramam,
Robot gibi oynatıp, saat gibi kuramam,
Fakat dünya kokanla, aynı yerde duramam,
--Arifler meclisinde ancak gönül eğlerim,
--Bu uğurda ölmeyi, ölmemeye yeğlerim.

Her tarafta ararız, en İlahi ekranı,
Gönlü güzel olanlar, gönlümüzün akranı,
Belki bir harf öğretir, ya da edep erkânı,
--Gerçek bilge yanına, gitmek için reylerim,
--Meşakkatle gelmeyi, gelmemeye yeğlerim

Nefis denen ağacı susuzluktan kuruttuk,
Sevgiler hafif kaldı, aşkın yolunu tuttuk,
Düne ait ne varsa, dünde kaldı unuttuk,
--Çok bilip de yobaz kalsam neylerim?
--Bir noktayı bilmeyi bilmemeye yeğlerim.

Gözüm insan aradı, her yerde duraksadım,
Ayaklarım aşındı, çoğu kez de aksadım,
Hiç kimseyi kirletmek değil hâşâ maksadım,
--Mümkün olsa her suçu yalnız bana peylerim,
--Pislikleri silmeyi, silmemeye yeğlerim.

Hakk-el yakin şahidiz, bizden ıraktır zanlar,
Kalbimizde cem oldu, ayrı değildir canlar,
Yaralının halinden, ancak yaratan anlar,
--Gönlümde aşk iksiri, ab-ı hayat meylerim,
--Dost peşinde yelmeyi, yelmemeye yeğlerim,

27.12.2010…Mustafa YARALI