Yegenim Osmsn Şiiri - Yıldırım Doğmuş

YEGENİM OSMAN

Şehre inmiş itler, yeğenim Osman
İnsana diş kitler, adres sormadan
Kene olmuş bitler, yorgan gezer
Engel olmaz çitler, yeğenim Osman

Elde kama, bıçak, pusuda bekler
Korkudan süt vermez oldu, inekler
Çatır, çatır kırıldı, sağlam direkler
Durumlar vahimdir, yeğenim Osman

Bebeklere indi, yeğen, tecavüz
Hep haramzadeler, oldular yüzsüz
Yoluna yoluna, kalmışız tüysüz
Bir don, gömlek kaldık, yeğenim Osman

Sıkar enflasyon, bizim boğazı
Zamlıdır doğalgaz, yeriz ayazı
Pazardan pazara, çıkarız bazı
Geçim derdi büyük, yeğenim Osman

Hırsızı, arsızı, kol kola gezer
İnsan melek olsa, dayanmaz bezer
Her önüne gelen, yoksulu ezer
Kötüler ölmüyor, yeğenim Osman

Piyasaya çıktı, yozu, yobazı
Şahsi menfaate, çalarlar sazı
Başını dik tutan, olsa da bazı
Din yobaza kaldı, yeğenim Osman

Bir canavar vardı, her şeyi yutan
Bir paşamız oldu, olanı satan
Çaresiz strese, buğuldu vatan
Ortalık toz duman, yeğenim osman

İki yüzlü çoğu, vardır mahlası
Eti zengin yedi, biz de karkası
Kala kala kaldı, kulak arkası
Koruya bilirsek, yeğenim Osman

İş, güç yok, gençlere, avare gezer
Dolandırıcı, her kokuyu sezer
Uzaktan uzağa, gençler göz süzer
Evlilik hayal odu, yeğenim Osman

Öbek, öbek dertler, Uludağ gibi
Yazarım, yazarım, görünmez dibi
Hangi söz, cümle, anlatır bizi
Başta ki dert gitmez, yeğenim Osman

Ne emekliyi sor, ne de ücreti
Alemin işsizi, bize göç etti
Güler yüz, mutluluk, terk edip gitti
Yaşarken ölmüşüz, yeğenim Osman
14/10/2024 /YILDIRIM DOĞMUŞ... A