Yeğenim Mehmed’e Mektup Şiiri - Sabiha Özbe

Ey Mehmedim, nasılsın iyi misin
İhtiyarlar emanettir bilesin
Dünya boş, sen loş bir alemdesin
Sülalede lider tek Mehmedimsin.

Ölüde düğünde bir yardımcısın
Akrabada seçkin özel adamsın
En çok konuşulan yalnız sen varsın
İyilik meleği çeyrek adamsın

Sülalede yetiş bacı, liderdin
Yüzün güleç insana kıymet verdin
Anında kudurup bir hüküm verdin
İkizler büyüdü sen büyümedin

Seni anlatmaya kalemim yetmez
Ne kadar suç etsen gönlüm incinmez
Bütün yeğenlerim bir Mehmet etmez
Bebekler büyüdü Mehmet büyümez

Önemli bir şahıs, iyi ki varsın
İyi günde kötü günde adamsın
Bazı anlar katırandan karasın
Sen böyle değildin kader utansın

Her şeye rağmen seviyoruz seni
Özledim o billur nida sesini
Çukurova tanır bu efendiyi
Selası inletir duyan illeri

Abdulsamet gibi Kuran okursun
Teyzesi sesine kurbanlar olsun
Bir hakkım var ise hep helal olsun
Beklerim ne zaman adam olursun

Kibir gurur gelmez sade birisin
Teyzem kurban olam gel otur, dersin
Bazen Ziver gibi alem birisin
Ben seni bilirim can Mehmedimsin

Kanında var hovardalık uslanmaz
Bazı hallerini aklım hiç almaz
Şeytan aklın alır yüzün kızarmaz
Akraba canlısın inkar olunmaz

Kanatkar ol, dünyaya fazla özenme
Göksuyu sev, başka şeyi gözetme
Gayretlerin olsun Kuran öğretme
Zenginlik odur ki ahlak edinme