Yeğenim Şiiri - Ahmet Baki

Benim yeğenim Hüseyin ile Dr. Hasan Yörenin ozanları hakkında araştırma yaparlarken bir gün de bana geldiler. Gece epeyce sohbet ettik, ikisinide çok severim; onların da benim gibi avrattan yana dertli olduklarını bildiğimden; dedim ki, bu gönül adamlarına bir şeyler söyliyeyim de hatıra kalsın. şöyle söyledim:

YEĞENİM

Geceleri uyku gelmez kakarım
Melul mahzun etrafıma bakarım
Mum gibi yanarım, erir akarım
Dağlar dayanmıyor zora yeğenim

Zehra'sız güler mi, yüzü Tahir'in
Kimse bilmez akibetin ahirin
Kendinin inadı benim gahirim
Gün be gün uzuyor ara yeğenim

Cıngıl'la Hösün'ün billim halından
Dua ediyom bir şey gelmez elimden
Bunlar, ama doğmuş, analarından
Renk tarif edilmez, köre yeğenim

Saf küheylan bakımına çekilir
Eğeri, pusatı, gemi takılır
Çıbığınan istikamet yapılır
Binersen şol himar tora yeğenim

Usandım evimden, barkımdan yurttan
Sırtım uyuz oldu, bireden bitten
Evlattan, devletten, hele avrattan
zaten benim bahtım kara yeğenim

Kadir mevlem gaim etsin imanım
Ah! çeksem burnumdan çıkar dumanım
Ben gocadım zaten geçti zamanım
Aman siz düşmeyin dara yeğenim

Denkledim göçümü bekliyom handa
Huzur yok evimde, sıhat yok canda
Yarın mahşer günü ulu divanda
Mevlam murazımız vere yeğenim

Cıngıl'a Hösün'e eyledim çağrı
Ben gibi onların sinesi dağlı
Aşkın esiri olduk kolları bağlı
Bak düşürdü ahu-zara yeğenim

Çok severdi, girer idi düşüme
Bırakıpta gitmez idim işime
Sabırım gayretim, gitti boşuna
Sinam delik, delik yara yeğenim

Ne mutlu yaşıyor bakıyom eller
Geçirdik zamanı kapandı yollar
Can çıkmayınca huy çıkmaz derler
İçlerine kıran gire yeğenim

Sefil Ahmet dayın gücenme bana
Bilmiyom seninki nasıldır sana
Ben şikayet ettim kadir mevlama
Ahirette cezasın göre yeğenim

Sefil AHMET(BAKİ)