Yeğenim Şiiri - Ünal Bulut

Kıymeti buysa hiçe atayım bedenimi
Var olu$u su misali manidar yeğenim
Fikirde, manaya mani olmak ister kimi
Durduramam anlayışın çapI dar yeğenim...

Her yanıma çepeçevre hakim olan sûkût
Söylenecek cümleleri hali hazırda tut
Dinlemesini bilmem, kafi gelir bir mektup
Naçizane istediğim bu kadar yeğenim

İmtihan bu kimine neşe, kimine pazar
Hesaba kani, usluyum lakin nefsim azar
O olmasa katipler aleyhime mi yazar?
İçindeki korku yıkılmaz duvar yeğenim

Sessizce kapanır maziye açtığım kucak
Geleceğin tasası kulağımda sımsıcak
Diyebilirsin! ne var bu kadar dem vuracak
Sıkıntı bastı ama dahası var yeğenim

Etrafımda göremediğin insan alayI
Zannına tezat, asıl karamsarlık halayI
Ortalarında, hepsinden maksatsız bir dayı
Şansızlıkla beraber elinde nar yeğenim

Yokluğumda dilersen on sekiz alemi gez
Yanımdayken her daim enaniyetimi ez
Tamam! bilirim densizliğimden kaçıncı kez
İzi geçmez şekilde dilim yanar yeğenim

Hazin hicretimden bu yana halim derbeder
Döner miyim? bilinmez ki adI olsun kader
Yalnız geçen yazlarım eskiyi yad eder
Güldüğüm her mevsimin ağası kar yeğenim

Ya bir ışık gönder, yada kopar beni burdan
Gelsen vazgeçeceğim bayrak diktiğim surdan
O eskidendi bayrak, surlar, hayaller nurdan,
Ateşli kavgalar niyeti asar yeğenim...

Emeğe karşılık veren düzen adaleti
Yıllardır yaşadığım talebe sefaleti
Sensizlik haber veren zamanın mahiyeti
Eli boş, kara peçeli tatar yeğenim

Sabit fikir anlamaz gitmekle neyledik
Gittikse sanılmasın terk-i diyar eyledik
Şahikalarla içimde kocaman bir gedik
Ona da mecburi hasretin dolar yeğenim

Sözümdeyim ömrümün bitimine az kala
Bir ikindide adıma verilirken sela
Sözüm biter yanında olmayacağım asla
Fakirle açacak papatya solar yeğenim...