Yeğenim Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

sen yoksun telefonlar surtu
gözlerim seni arar yeğenim
sen yoksun havalar sisli puslu
gözlerim seni arar yeğenim

bir iş versek hemen yapmazdın
kafana göre idin bizi takmazdın
sabahleyin dürtselerde kalkmazdın
gözlerim seni arar yeğenim

bir kız sevmiştin ta beykozdan
arabayı isterdin hafta sonu oğuzdan
erindin uzak yol ayrıldın bu yüzden
gözlerim seni arar yeğenim

gül ol dolanma sakın çalıya
acemi er diye gittin safranboluya
kusup batırmıştın evdeki halıya
gözlerim seni arar yeğenim

gözün ayrı oynar sabitir kaşın
askere gittin daha yirmidir yaşın
ya karnın ağrıyordu yada başın
gözlerim seni arar yeğenim

dikili nöbet tutma ağrır ayakların
biz iyiyiz nasıldır senin son halin
arıyormu bileciği senin buğarsakların
gözlerim seni arar yeğenim

yaz gelinçe tarlalara ekilir ekin
silahın varmı ağırmıdır yükün
açık ve net söylerdi şaban çekin
gözlerim seni arar yeğenim

sana siirler yazıyorum ellimde divit
ütü pakete günlükçü getiriyor cavit
sen gittin dayın yemiyor artık simit
gözlerim seni arıyor yeğenim

şaban amçanda haşat olmuş makat
top oynama senin ayağın sakat
aşcıda veliefendide almış at
gözlerim seni aratr yeğenim

yağmur yağar sular iner baraja
akşamları arabanı çek garaja
şaban amcan yine çiziyor proje
gözlerim seni arar yegenim