Yeğen Şiiri - Cahit Konut

Şeytan pazarından çek ayağını,
Dostlar çarşısına gelsene yeğen.
Bulanık sulara kurma ağını,
Akıl denizine dolsana yeğen.

Acı olur şu dostların kazığı,
Tuzlu olur nankörlerin azığı.
Mayadandır insanların bozuğu,
Şahsiyeti düzgün olsana yeğen.

Gün ile doğarsın, Ay ile batar,
Akıllı olmayan, deliye çatar.
Herkes, hurcundaki olanı satar,
Hayat ilâcını alsana yeğen.

Yaraların çaput ile bağladın,
Zoru gördün, topukları yağladın.
Olan-biten tüm dertlere ağladın,
Bundan geri biraz gülsene yeğen.

Kadan alam, parpılama* yaramı,
Kimselere verme ömür sıramı.
Karanlık gecede yakma çıramı,
Hakikat ışığın bulsana yeğen.

Zaten zayıf, törpü vurma beynime,
Aşk gömleğin geçirmişim eynime.
Kör düğümü bağlamışım boynuma,
Otur da saçların yolsana yeğen.

KARAC’OZAN; dokuz köyden koğuldu,
Çayı geçti, bir derede boğuldu.
Evvel insanoğlu böyle değildi,
Gerçek insanlığı bilsene yeğen.

09 Haziran 2017 GÖLBAŞI

*parpılamak: Kızgın demir ile yarayı, ya da vücudun bir yerini dağlamak.