Ben doğmamıştım.
Sen de.
İnsonoğlu var olmadan milyarlarca yıl önce.
Yer yüzüne sevği tohumları ekilmişti. Yeşerdi.
Yeşilin her tonu, Mavinin sonsuzlugu,
Her yanı Gök kuşagı sarmıştı.
Hani altından geçmeyi hayalleyip te
Dilekler tutamadıgımız.
Çağlayanlar bir başka coşkuluydu.
Tabiat orkestrasının sessizligi hakimdi her yerde.
Ama her yerde.
işte ben bu CENNET'İ arıyorum.
Kin ve nefretin yaşamadığı, kıskançlığın ugramadığı cenneti.
Tabiatı seviyorum, cennetten bir bahçedir diye.
İnsanoğlunu inadına seviyorum.
Kalplerinde kin ve nefret olsa bile.
Yegane kural SEVMEK'tir benim için.
Kayıt Tarihi : 10.8.2008 10:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!