Yeşermiş ağacın dallarıydı kırılan,
Güneşe bakan kollarını açmışken.
Ne rüzgar, ne bir afattı,
İçten içe soluduğu kanattı.
Gökyüzü de güzeldi oysa ki,
Cıvıl cıvıldı dallarında kuşlar.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
harikulade bir çalışma tebrik ederim
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta