Saatin sarkacına aldırmadan iniyor akşam,
dilimin labirentlerinden geçmiyor hiçbir sözcük.
Bahçemde yediveren,
içinde alev alev susuzluğum,
dilimde hep aynı yalnızlığın yankısı var.
Bütün yollarım kapalı, öksüzüyüm göğün
her gece yeniden ölüyor içimdeki atlar.
Sana sürüklenen bir denizim belki ben,
sığınıp gülümseyişine,
uykunu yudumluyorum bugün.
Kayıt Tarihi : 28.1.2025 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!