Yediremedim Şiiri - Gönül Şamlı

Gidişini son kez kabul etsem de.
Gururuma yediremedim.
Terk edilmeyi ben kendime yediremedim
Sensizliğimle bozdum içimdeki hasreti.
Sağıma soluma baktım, sensizliği yediremedim.

Konuşmamamında altında bir kükreyiş yatıyordu
Ömrümde ilk defa kendime isyanım oldu.
Sensizlik bir ölüm geleceği (?)
Hayatımı kendime yediremedim.

Bu kentinde artık bir masalı var.
Kimsenin bilmediği bilmeyeceği.
Saçlarım dokunmanı özledi.
Hiç kimsenin bilmediği bir aşk vardı.
Hatalarımı ben kendime yediremedim.

Gidişinde son kez seni seviyorum diyemedim..
Ömrüm boyu kendimi affetmeyeceğim.
Her hücremde sen olacaksın.
Her taşın altına seni bırakacağım.
Ben ömrümce sensizliği,
Kendime yediremeyeceğim