Yedinci Hissim Şiiri - Hasan Cantos

Yağmur ki gökten iner can verir toprağa
Güneş ki asırlık yoldan hayat sunar yaprağa
Bir kıvılcım ki bazen döner ateşten ırmağa
Ben ise koca ellerimle ısıtamadım kalbimi

Sular ki topraktan, sokaktan, şakaktan akar
Geceler ki kiri, pası, açlığı saklar
Bir kör ki aşkı uğruna yolları yoklar
Benim ise Ummanlarımı yaktı bir parça ateş

Yol yok gök yok bütün rötuşlar silik
Çayım zehir kadar acı, kömür gözlerimde mavilik
Sinir uçlarımda kıyım kıyım soykırımlar, kaşlarımda asilik
Bütün dengemi bozdu bir parça yalnızlık

Kapılarım bazen ardına kadar açık
Kapılarım bazen binlerce kilide batık
Beynimi deldi şu kuş tüyü yastık
Yirmi yıldır alamadım uykumu

Gözler görüyorum gözler ki göğü kaplamış
Darağaçları yedinci hissimde kimleri asmış
Sanki âlemin kiri bende yıkanmış
Yıllar geçti ki bir kez hızlanmadı kalbim

Trenler boş yolcular garlarda
Gündüzler loş kimse yok sokaklarda
Kimileri hoş akıllar havalarda
Zar kadar ince duvarı yırtamadı yumruğum