Yedinci gün... Şiiri - Zafer Gürayça

Cumartesini bekliyorum.
Bu azap kuyusunda.
Bezgin... acılı, pişmanlıkla....
Saatler,sene gibi
Günler sanki asırdı.

Yedinci gün yetişiyor imdadıma.
Altı asır sonra.
Tam pes etmek üzereyken...
Günlerden cumartesi,
Yaşamın devamının müjdecisi
Günlerin Ece si...
Sihirli değneğinle dokunuyor.
O buz gibi duvarları eritiyor.
Hür bulutara uçuruyor...

Kalbimdeki küçük kuşun çırpınışı
Özlediğim aleme sürüklüyor
Yüreğimi ferahlatıyor.
Yaşama gücü veriyor.
Küçük masum iki öpücük...
Körüklüyor arzuları,
Alev alev...!

Ya kokusu...
O... bağımlı olduğum kokusu.
O... benim hayat iksirim.
O...koku varsa yaşayabilirim...

Ne çareki...
Omuzumda bir el...!
Çekip alıyor yine
Mutluluğun doruğundan.
Azap kuyusuna...

17 mart 85