Yedi Yüz Verdi Şiiri - Mehmet İslami

Doğunca başladım akın etmeğe
Niyet edip Yaratana söz verdim
Ölüncede akınlara gitmeğe
İzni ile İSLÂMİ'ye koz verdim

Eller sürme çekerlerken kaşına
Dolu yağar müminlerin başına
İsar, ikrâm edip dîn gardaşına
Muhabbeti öz nefsine az verdi

Söz verdim Ellâh’a KALÛ BELÎ’de
Vefâsızlık; gayri mümkün delî de
Cehennem’i yapan Hakk’ın elide
Mümine nûr müşrikâna sâz verdi

Boydan fakir hem de gözü gök ise
Saçı sar kiç karası yok ise
Haddi aşan uzun boyu pek ise
Topal, sağır, â’maya uyuz verdi

Câhiliyet hükümvardı orada
Ebû Bekir mecz olurdu vera’da
İnzivaya çekilmişken HIRA’da
İKRA’ BİSMİ RABBİKE’yi tez verdi

Ellâh’ın esrarı, hikmeti garip
Vahye naîl oldu Cibril’i görüp
Ebû cehle domuz sürüsü verip
Ebûbekr’e; Şahin, Kartal, bâz verdi

Hak yol ile bâtıl yolu gösterip
Muhtar kıldı akıl ile nefs verip
Ehl-i Cehenneme hissi haz serip
Cennetin yoluna harlı köz verdi

Cennet ucuz değil iken aldandım
Nârı cehennemi de ucuz sandım
İmtihanı veremeyince yandım
Cennete giderken boran, toz verdi

İSLÂMİ: yol bitti, imkânın varken
Hâline matem tut eller gülerken
Doğru, iyi amel bire, on derken
Sâlih/Sâlihaya Yedi yüz verdi