Yedi Yüz/Görümlüğüm Şiiri - Selami Yıldırım

Dönmedin,
Ardıdan asılı kaldı baışlarım.
Bir demet gülgibi soldu,
Gün batarken düşlerim.
Battı yüreğime karanlıklar
Sen görmedin.

Görmedim,
Söğüt'ten çıktığın günü
Öyle bir sabah erken,
Yaylalardan denizlere inerken
Karanlığın başı düştü göğsüme
Gül kokulu nefesinle uyandı
İçimdeki bozkır.
Okşadığın başların cemre düştü gönlüne
Ve bndallı baharlar
Yeşerdi yüreğinde
Sen görmedin.

Ne Söğüt'ün erenleri,
Ne kayada öten keklik...
Dinlediğimiz son türküydü
Viyana güzellemesi.

En uzatmalı sevdalar çiçeklendi
Bakışlarında Edebali'nin
Tohumun sancısıyla
Uyandı toprak
Sen duymadın.

Elma gözlü,
Çekiç başlı atların
Gem mi vururlrurmuş sevdasına
Kara Osman'ın
Döner miydi hiç
Atılan ok geri
Döner miydi buram buram
Yeni topraklara uzanan el?
Bayrağımda kanarken hilal
Uyandı yüreğim
Paslı bir hançer sesine
Dolandı gözlerime acısı
Sen silmedin.

Senden sonra,
Ne düğünler düğün,
Ne bayramlar bayram oldu.

Ey yedi yüz/görümlüğüm
Gözleri Akdeniz olan
Ak hatıram
Bendim bıraktığın izde kaybolan
Sen bilmedin.

Ya seni beklerken
Söylediğim türküler
Elime yaktığım kına,
Üstüme giydiğim hasret...
Kimindi yolumu kesen gölgeler?
Işıksız kaldığım günler.
Postmodern aşıklrın
Divan kurduğu bir günde,
Pasaportlu ve biletli girdim
Kendi evime
Sen sormadın.

Ey ardından
Gözü yaşlı ekinler bırakan yağmur!
Çorak toprağımdan
Akıp da giden ırmak!
Boynu bükük bir gelincik gibi
Kaldık brada
Sen gelmedin.

Hey Kara Osman hey! ,
Soylu çiçeğim Nilüfer!
Hünkarım!
Hüdavendigâr'ım!
Hey avuçlarında,
Çağları büyüten adam,
Kokladığı güle yandığım!
Bir çınar da ben diktim
Kalbimin ortasına
Edebali himmetiyle,
Sen yormadın.

Dönmedin,
Asılı kaldı ardından bakışlam,
Bir demet gül gibi
Soldu düşlerim
Düşlerim hey
Düşlerim.